مواد موجود در این دسته
كشف كوپلیمریزاسیون بوتادین با آكریلونیتریل ( ACN ) و متعاقب آن تولید الاستومرهای نیتریل ( NBR ) در سال 1930 در آلمان به سرپرستی Werner Hofmann و در فرانسه به سال 1931 ادعا شده است، تولید تجاری الاستومرنیتریل در آلمان به سال 1935 و در ژانویه سال 1939 توسط B.F.Goodrich در ایالات متحده آغاز شد. الاستومرهای نیتریل اولیه در دمایC ْ30 یا بالاتر پلیمریزه میشدند لذا آنها را نیتریل “گرم” نامیدند . هرچند با پیشرفت تكنولوژی در سال 1948 امكان پلیمریزاسیون موثرتر در دماهای پایین تا حدود C ْ55 فراهم شد ، چون از لحاظ فنی، پلیمریزاسیون معمولاً در دمای C ْ01 -5 اتفاق میافتد ، این مواد نیز نیتریل “سرد” نامیده شدند .
الاستومرهای نیتریل تجاری از پلیمریزاسیون امولیسونی 3و1 بوتادین و آكریلو نیتریل با درصدهای 82 به 18 تا 50 به 50 تولید میشوند . میزان آكریلو نیتریل سهم مهم و تعیین كنندهای در خواص الاستومر نیتریل دارد . درصد ACN باتوجه به قطبیت آن ویژگیهایی نظیر مقاومت در برابر روغن ، حلال و بنزین، انعطاف پذیری در دمای پایین، نقطه انتقال شیشهای (Tg)، مقاومت در برابر سایش را تحت تأثیر قرار میدهد . میزان ACNبالاتر ، مقاومت بهتری در برابر حلالها ، روغن و سایش و Tg بالاتری را فراهم میكند، حال آنكه كاهش ACN، مانایی فشاری، انعطافپذیری در دمای پایین و رزیلیانس را بهبود میبخشد.
دیگر معیار ابتدایی تعیین كننده مونی ویسكوزیته، بعنوان تخمینی از جرم مولكولی یا چقرمگی است. تركیب درصدهای مختلف از مونرمرها را میتوان در چندین سطح از مونی ویسكوزیته برای برآورده كردن نیازمندیهای فرآیندی تولید انواع مختلف قطعات لاستیكی فراهم كرد . حین تولید الاستومر نیتریل فاكتورهای اضافی دیگری نظیر انتخاب امولسیفایر پایدار كننده، سیستمهای منعقد كننده ، طراحی خاص توزیع جرم مولكولی و ورود مونومر سوم به محیط واكنش میتوانند تأثیر شدیدی روی فرآیند پذیری و خواص عملكردی بگذارند.
همچنین از عوامل تأثیرگذار روی ویژگیهای فرآیندپذیری آمیزه میتوان به میزان مونومر آكریلونیتریل ، وزن مولكولی، ساختار پلیمر و نوع و مقدار اجزاء غیر پلیمری موجود در الاستومر اشاره كرد . ساختار پلیمر نیزگستردگی شاخهای شدن، مقدار ژل ، ایزومر سیس و ترانس، وینیل بوتادین، توزیع جرم مولكولی و توزیع كومونومر را در بر میگیرد .
